Pomnik architekta czy obiekt użyteczności publicznej?

Po artykułach dotyczących budowy sali koncertowej na Jordankach otrzymaliśmy list otwarty architekta Jerzego Gumińskiego do Grzegorza Grabowskiego, pełnomocnika prezydenta Torunia ds. tej inwestycji.

Szanowny Panie Pełnomocniku,

Po przeczytaniu artykułu „Kto kręci z nową salą”, zamieszczonym dnia 3 marca 2012 roku w Dzienniku Toruńskim „Nowości” z przykrością stwierdziłem, że jest Pan kolejną osobą, która przekazuje Radzie Miasta i opinii publicznej nieprawdziwe informacje.<!** reklama>

1. Nie jest prawdą, że rozszerzono funkcje teatralne w projektowanej „Wielofunkcyjnej Sali Koncertowej”, co rzekomo miało wpływ na wzrost kosztu inwestycji. Prawda jest taka, że w konkursie architektonicznym wybrano pracę nie spełniającą wymagań ściśle zdefiniowanych w programie. Następnie przyjęto bez zastrzeżeń projekt budowlany opracowany w 2009 roku przez „Menis Arquitectos” który nie spełniał ani wymagań zawartych w programie konkursu architektonicznego, ani w programach opracowanych przez Urząd Marszałkowski Województwa Kujawsko-Pomorskiego oraz Urząd Miasta Torunia a nawet na podstawie tego projektu uzyskano pozwolenia na budowę.

Dopiero na podstawie decyzji podjętej dnia 6 marca 2010 roku na spotkaniu z udziałem Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego, Prezydenta Miasta Torunia, Projektantów i przyszłych Użytkowników rozpoczęto egzekwowanie pierwotnych założeń programowych, a nawet ze względu na zaawansowanie prac projektowych nieco je ograniczono, godząc się tylko na jedną kieszeń sceniczną zamiast, jak w programie, dwóch kieszeni. W wyniku tej decyzji, kubatura budynku wzrosła nie, jak Pan informuje, o 50 procent, lecz zaledwie o 6,2 procent (kieszeń tylna + nad nią sale prób sekcyjnych + pod nią magazyn dekoracji + pogłębione podscenie w obrysie zapadni) i do tego ten wzrost to nie tylko częściowe spełnienie wymagań związanych z działalnością teatralną, ale i wymaganiami profesjonalnej orkiestry symfonicznej, która ma mieć siedzibę w projektowanym obiekcie a dla której Pan Menis nie zaprojektował salek prób sekcyjnych.

2. Nieprawdą jest, że - jak Pan to nazwał - wyposażenie sceniczno-widowiskowe będzie wykorzystywane przede wszystkim przy okazji spektakli teatralnych. Wyposażenie to, tzn. urządzenia mechaniczne sceny, proscenium i widowni, urządzenia oświetlenia technologicznego i urządzenia elektroakustyczne, będzie wykorzystywane przy wszystkich rodzajach imprez objętych programem sali wielofunkcyjnej. Będą wykorzystywane w czasie koncertów, spektakli teatrów dramatycznych, musicalowych, operowych, w czasie kongresów, imprez telewizyjnych, a urządzenia mechaniczne też do transportu dekoracji czy eksponatów wystawowych oraz do przebudów widowni.

3. Podał Pan, że wyposażenie sceniczno-widowiskowe ma kosztować 24 miliony zł. Szkoda, że nie poinformował Pan opinii publicznej, że te 24 miliony zł to zaledwie 12,2 procent kosztu całej inwestycji czyli tej sygnalizowanej, wynoszącej 197 milionów zł. Nie podał Pan pełnej informacji, ale być może spowodował Pan to, że nareszcie przeanalizujecie państwo czy zostały zachowane rozsądne proporcje pomiędzy kosztem samego budynku (skorupy) i kosztem wyposażenia, dzięki któremu obiekt ten będzie mógł funkcjonować, czy zbudujecie Państwo za publiczne pieniądze pomnik architekta czy obiekt użyteczności publicznej, który będzie funkcjonował zgodnie z założeniami.

Proponuję, ażeby do programu zaproponowanego przeze mnie posiedzenia Rady Technicznej, która ma się odbyć w połowie kwietnia, oprócz spraw technicznych włączyć też sprawę analizy składników kosztu inwestycji. Sprawę tę uważam za bardzo ważną również w świetle przekazanych mi przez Pana informacji na temat planowanego obniżenia kosztu inwestycji przez rezygnację z części urządzeń scenicznych.

Uważam, że w posiedzeniu Rady Technicznej o takiej tematyce powinni uczestniczyć przyszli użytkownicy.

Z poważaniem
Jerzy Gumiński