Tak wygląda Bydgoskie Przedmieście z drona. Mnóstwo zdjęć współczesnych i archiwalnych Torunia

Obejrzyj wideo: Wystawa pamiątek kopernikańskich

Bydgoskie Przedmieście jakie dziś znamy, zaczęło powstawać w drugiej połowie XIX wieku, jako reprezentacyjna dzielnica Torunia. Takim było w czasach pruskich, ale również w 20-leciu międzywojennym. O jednym z takich dowodów, czyli budynku "Vesty" przy Mickiewicza 7 wspominaliśmy poprzednio. Teraz, serwując kolejny zestaw zdjęć z lotu ptaka, sięgniemy po kolejny. Już nie pojedynczy budynek, ale całe osiedle. Jego obszerny opis opublikowało "Słowo Pomorskie" we wrześniu 1933 roku.

„Przejdźmy się teraz dla odmiany na ulicę Mickiewicza, gdzie przy zbiegu tej ulicy z ul. Matejki i Derdowskiego wyrosła jakby cała nowa dzielnica - czytamy. - Z daleka już widoczna jest świeża biel murów tych sześciu okazałych bloków mieszkalnych.

Wchodzimy wejściem od strony ulicy Matejki. Równiutka jak stół, wyasfaltowana droga przecina teren domów z zachodu na wschód. Droga ta przecina na pół dwa obszerne dziedzińce mające wygląd niezwykle pociągający, w całem tego słowa znaczeniu „europejski”. Są to obszerne place podzielone na trawniki, ścieżynki do spacerów, placyki zabaw dla dzieci z piaskiem i basenami z wodą. Istny raj dla dziatwy! Na każdym dziedzińcu na obu krańcach po pięć wygodnych ławek dla odpoczynku. W środku między dziedzińcami specjalne pawilony zamknięte mieszczą kubły do śmieci domowych. Estetycznie, praktycznie i co najważniejsze - higjenicznie! Później pawilony te porośnięte będą pnączami. Podniesie to jeszcze bardziej estetyczny wygląd dziedzińców.

Wszystkie sześć bloków odznaczają się podbijającą oko prostotą i niewymuszonością w stylu budowy. Wszystkie sześć zbudowane są zarówno wewnątrz jak i zewnątrz podług szablonu, co zresztą odbija się bardzo korzystnie na całości wyglądu tego zakątka. Cały teren okolono estetycznym żelaznem ogrodzeniem siatkowem. Od strony ul. Mickiewicza założono szeroki chodnik z flizów. Nieco węższy chodnik, a obok niego trawnik pobiegł wzdłuż domów od strony ul. Matejki.

Mieszkań w całym kompleksie budynków jest 168, w tem 3-pokojowych 28, 2-pokojowych 88 i 1-pokojowych 52. Do wszystkich mieszkań prowadzą jednakowo wykonane drzwi z numerem kolejnym, skrzynką do listów i „judaszem”. Przy każdych drzwiach, oczywiście, dzwonek (raczej brzęczyk, jako ostatni wyraz nowoczesności).

Mieszkania są nieduże i dosyć niskie (2.85m), ale zato maja wielkie okna dające dużo światła. Część mieszkań posiada łazienki, a dla lokatorów nieposiadających łazienek są łazienki wspólne obok wspólnej pralni umieszczonej na poddaszu.

Na dachu założono specjalne krokwie żelazne dla anten radiowych. Mieszkania narożne posiadają balkony.

Mieszkać w tych domach niewątpliwie będzie bardzo przyjemnie, acz cokolwieczek… drogo. Za mieszkanie 1-pokojowe czynsz miesięczny wynosi 40-45 zł, za dwupokojowe od 60 do 80 zł, trzypokoj. Od 90 do 105 zł, zależnie od tego, czy mieszkanie jest z balkonem i łazienką lub bez. Gdy się kalkulację zrobi podług kosztów budowy, to może to i nie jest dużo, gdy wszelako weźmie się pod uwagę budżet miesięczny tych wszystkich na skromnych stanowiskach pracowników, którzy tam mieszkać będą, to ceny raczej są obliczone na zbyt pośpieszną amortyzację kosztów budowy.