Z Manhattanu przed kamerę

<!** Image 3 align=none alt="Image 204714" sub="Janusz Kwasowski (z prawej) podczas rywalizacji w programie „Zostań gwiazdą filmową” [Fot.: nadesłana]">
JANUSZ KWASOWSKI, finalista pierwszej edycji programu „Zostań gwiazdą filmową” opowiada o swojej wielkiej filmowej przygodzie.
<!** reklama>

Czym zajmuje się Pan na co dzień?

Z zawodu jestem handlowcem. Na emeryturze prowadzę własną działalność na targowisku Manhattan. Stoisko mięsno-wędliniarskie.

Skąd więc pomysł, aby ruszyć z Manhattanu przed kamerę?

Już w latach 60. statystowałem i grałem epizody w Teatrze Horzycy. Działałem również w amatorskim teatrze przy Zakładach Graficznych pod okiem aktora Stefana Burczyka. Było kilka festiwali i wyróżnień. Oj, działo się! W 1967 roku poszedłem jednak do wojska i moja teatralna przygoda zakończyła się. Tak było aż do dnia, kiedy otrzymałem informacje o castingu do serialu „Lekarze”, który wówczas nosił jeszcze tytuł „Szpital Alicji”.

Zatęsknił Pan za graniem?

Troszeczkę (śmiech). Udało się. Zostałem lekarzem-statystą w „Lekarzach”. Pojawiłem się w pierwszej serii. W drugiej też będę. Dla mnie to świetna zabawa. Poza „Lekarzami” statystowałem również w „Panoptikonie” Marcina Gładycha oraz w „Podnieść się, by nie upaść” Dariusza Landowskiego. Zagrałem także epizod ciecia w „Primadonnie” Patryka Boro.

Jak Pan trafił do programu „Zostań gwiazdą filmową”?

Przez przypadek. Znalazłem ogłoszenie w internecie. Pierwsza selekcja odbywała się na podstawie nadesłanych zdjęć i życiorysu. Znowu mi się udało! Wybrano mnie spośród kilku tysięcy zgłoszeń. Pojechałem na casting do Sopotu. Każdy prezentował to, co przygotował. A jak nic nie przygotował, to dostawał do zagrania małą etiudę.

Podobno musiał Pan wyznać miłość Michałowi Milowiczowi?

(Śmiech). Nie, nie... Było nieco inaczej. W jednej ze scenek zagrałem pijanego męża wracającego do domu, który musiał udobruchać żonę. I właśnie on ją zagrał. Poza tym pokazywałem jeszcze głupie miny, radość z wygrania pieniędzy w „Totolotku”. Miałem także zagrać reakcję na sytuację, w której moja córka wraca do domu pod wpływem alkoholu. Spodobałem się jury, w którym zasiadał m.in. Mariusz Pujszo i Marek Włodarczyk. Przeszedłem do dalszego etapu, w którym uczestników castingu połączono w pary, aby odgrywali kolejne scenki. Ćwierćfinał, półfinał... I tak jestem już w finale. O zwycięstwie zadecydują SMS-y.

Główna wygrana to udział w filmie. Jakim?

„Ostatni klaps”. To komedia polsko-francuską. Startuję w grupie, z której zostanie wyłoniony aktor lub aktorka w wieku 50-65 lat. To dla mnie życiowa przygoda, odskocznia od codzienności.

Widzę, że ma Pan obrączkę. Co na tę odskocznię mówi żona?

Na początku trochę kręciła nosem, a teraz wspólnie z dziećmi i wnukami nie przestaje mi kibicować. Początkowo też próbowałem ją wciągnąć, ale tylko raz dała się skusić, aby pojechać na casting. Ostatecznie uznała, że to nie dla niej.