Jak w Toruniu robi się Hollywood

O kulisach związanych z kręceniem filmu w Toruniu rozmawialiśmy kilkakrotnie z Marcinem Gładychem przy okazji powstawania jego „Panoptikonu”. Budżet tej produkcji formalnie wynosił 45 tys. zł. Podczas pracy nikt nie wierzył, że za te pieniądze można stworzyć ponadgodzinny film fabularny. I to z elementami scen batalistycznych, w których na ekranie świszczą kule, wybuchają granaty i jeżdżą czołgi. Nie udałoby się, gdyby nie zaangażowało się w jego powstanie ponad 150 osób, które w nim wystąpiły. Oczywiście za darmo.
[break]
- Ważne jest więc, aby zrozumieć, że „Panoptikon” to film obywatelski. Wszyscy pomagali mi za darmo i mam wobec nich potworny dług wdzięczności. Nie czuję się z tym komfortowo. Zrobili to z sympatii do filmu, Torunia i do mnie. Dlatego się udało - uważa Marcin Gładych.
- Roman Polański powiedział kiedyś, że film można zrobić bez pieniędzy, bez kamery, bez aktorów. Ale bez telefonu się nie da. I tutaj było podobnie. Gdzie zadzwoniłem, to ludzie mi pomagali. Normalnie budżet powinien wynosić ponad 100 tys. zł. Wszędzie mówię, że zrobiliśmy ten film niemal na kredyt, że dokonaliśmy w Toruniu cudu.
Lokalni twórcy imają się różnych sposobów, aby znaleźć środki na finansowanie swoich pomysłów. Zanim padł pierwszy klaps na planie „Snufitu”, najnowszej produkcji Marcela Woźniaka z Matyldą Podfilipską i laureatem Złotej Karety „Nowości” Piotrem Głowackim, reżyser wystartował z crowfundingiem. To zbiórka pieniędzy przez internet. W zależności od wysokości zaoferowanego wsparcia można było zostać wymienionym na napisach końcowych albo nawet zagrać jedną z ról w jego produkcji. Ostatecznie Woźniakowi udało się uzbierać w ten sposób 2 tys. złotych.
- Aby pozyskać takie środki, nie wystarczy mieć dobry produkt, ale trzeba jeszcze przebić się z pomysłem. Bardzo często twórcy kręcą teaser filmu, wywiady z ekipą, pokazują jakieś próbki. Przygotowania do tego, aby zaprezentować swój projekt na kickstarter.com czy polakpotrafi.pl, trwają tygodniami - twierdzi. - Trzeba być oryginalnym. Niektórzy w dobę potrafią zdobyć 8 tys. zł. My ze „Snufitem” przecieraliśmy ścieżki. Wpadliśmy na ten pomysł jako pierwsi w Toruniu.
Marcel Woźniak śmieje się, kiedy mówi się o nim „toruński filmowiec”. - Aby nim zostać w naszym mieście, wystarczy nakręcić jeden film - mówi. Na swoim koncie ma krótkometrażową „Caissę”. - W większych ośrodkach łatwiej jest realizować produkcje, ponieważ łatwiejszy jest dostęp do odpowiednich ludzi i sprzętu. Jak robisz filmy z osobami z „filmówki” albo obracasz się w Warszawie przy podobnych produkcjach, to znasz sporo osób, z których niektóre czasem ci pomogą. Nie chodzi przecież tylko o to, że w mieście nie ma szans na otrzymanie finansowego wsparcia, bo coś w tym Toruniu można zawsze dostać. Hollywoodu tu jeszcze jednak nikt nie zrobił.
Jego „Snufit” to historia młodej graficzki w wielkiej korporacji. W pewnym momencie bohaterka przechodzi na drugą stronę lustra, czyli wchodzi w świat, który sama tworzy pod wpływem stresu i emocji. Woźniak realizuje ten film dzięki wsparciu Toruńskiej Agendy Kulturalnej i stypendium kulturalnego. Reszta to umowy barterowe i środki własne. Choć marzył o stworzeniu pełnometrażowej produkcji, ze względów finansowych zdecydował się na krótki metraż. Wynajęcie profesjonalnej kamery filmowej kosztuje 5 tys zł za dzień. Do tego lampy, aby wszystko porządnie oświetlić. Jeśli film ma cieszyć oko i porwać widza, to nie zrobi się takiej krótkiej produkcji nawet za 20-30 tys. zł. Niestety.