Szuflada na haki

<!** Image 2 align=left alt="180" >Kiedyś nazywano to swojsko „wyciąganiem haków”, ale teraz zrobiło się światowo, więc wszyscy trąbią o „czarnym PR”. No i oczywiście o tym, jakie to wywlekanie brudów czeka nas na zakończenie kampanii prezydenckiej, kiedy to spece od brudnej roboty powyciągają z szuflad różne ciekawostki. Tak naprawdę ten czarny PR w naszej polityce niby jest - ale rachityczny.

To zresztą ciekawe, że ostra walka wyborcza kompletnie nie drażni nas w przypadku innych krajów, choćby USA. Tam w czasie kampanii bywa przecież znacznie brutalniej, a konkurenci i media prześwietlają każdy dzień służby wojskowej kandydata, każdy jego zwyczaj seksualny czy każdą operację giełdową. I nikt się z tego powodu nie obraża i nie wyjeżdża odreagowywać stresy w rodzinnych lasach. Bo do bycia politykiem nikogo się nie zmusza, a jeśli ktoś decyduje się na branie udziału w wyborczej gonitwie, to na określonych zasadach.

Oczywiście rodzi to dyskusje - co jeszcze jest poprawne, a co już przekracza granice. I jak się wydaje, w Polsce politycy chcą ustawić te granice dosyć blisko. W rzeczywistości w niemrawej kampanii ostrzejszych zagrywek - takich jak filmik o partii, co to zjada dzieciom zabawki, czy uparte drażnienie przez Rokitę Leppera określeniem „kryminalista, skazany za napad i pobicie” - było niewiele.

Na razie więc mamy głównie wzajemne strachy, co też konkurenci trzymają w piwnicy. Ale że pojęcie modne, oskarżenia o czarny PR padają już nawet w relacjonowanej przez bulwarówki kłótni zacnego małżeństwa Wiśniewskich. I tu już z czarnego PR robi się czarny humor.