Domki staną pod mostem

Na budowie nowej przeprawy przez Wisłę próbują zarobić nie tylko firmy budowlane. Niektórzy liczą na zyski z odszkodowań, inni boją się, że ich domy staną pod mostem.

<!** Image 2 align=none alt="Image 176102" sub="Dom pani Angeliki Góreckiej stoi w pobliżu budowy nowej przeprawy drogowej / Fot. Grzegorz Olkowski">Pani Grażyna mieszka na Rudaku, na lewym brzegu Wisły, który częściej niż przez samych torunian nawiedzany jest przez powodzie. Ulica Rudacka też wydaje się zapomniana. Wjeżdżając na nią od strony mostu – tego istniejącego, można odnieść wrażenie, że to już nie Toruń, tylko dziki zachód.

<!** reklama>- Jest bardzo wąska, z trudem mieszczą się dwa samochody, ale ludzie sobie radzą – mówi pani Grażyna. - Jeden się zatrzymuje i ustępuje miejsca. Nawet przystanki pochodzą z innej epoki. Stare blaszaki zabłąkany turysta mógłby uznać za obiekt wpisany do rejestru zabytków komuny. Na końcu Rudackiej jest pętla autobusowa. Co kilkadziesiąt minut zapełnia się grupką pasażerów trzymających reklamówki i wiaderka, czasami motykę i grabie. Działkowicze zmierzają do swojego królestwa, Rodzinnego Ogrodu Działkowego im. gen. Bema.

<!** Image 3 align=none alt="Image 176102" sub="Wskutek prac budowlanych, wewnątrz domu doszło do pęknięć ścian i sufitów / Fot. Grzegorz Olkowski">Blizna w środku oazy

Co to wszystko ma wspólnego z mostem? Przez środek tej oazy spokoju biegnie jasna, pozbawiona zieleni blizna. Kilkusetmetrowy pas budowy nowej przeprawy ciągnie się mniej więcej od skrzyżowania ul. Otłoczyńskiej z Rudacką, choć określenie „skrzyżowanie” to spore nadużycie. Prowadzone są tam prace rozbiórkowe kilku budynków. Z kolei przy ulicy Rudackiej układają wodociąg, a wzdłuż Dwernickiego i na rondzie Łódzka trwają prace ziemne. Autobusy mijają się co chwilę z koparkami i spychaczami. – Wie pan, to właśnie po to się tu kiedyś przyjeżdżało, żeby odpocząć, popracować trochę w ziemi – mówi starszy pan z konewką. – Ja tam problemów nie mam, bo moja działka jest daleko od budowy. Ale hałas jest, pan zapyta tych, co tam mieszkają.

Po kilku minutach znalazłem – niedaleko pokaźnej altany krzątała się grupka ludzi. Robili remont. - Kiedyś były tu problemy, jak pamiętam, to prądu nie było zimą – mówi jeden z działkowiczów. - Teraz nadal zdarzają się awarie. Jak zaczynali most budować, to przez trzy i pół miesiąca nie mieliśmy prądu. A jak wbijają te pale, to jest trochę hałasu, czy w nocy, czy w dzień. No ale co robić? Tak musi być.

Niepewna przyszłość

Najgorzej mają ci, którzy tu mieszkają, ale jak sami mówią, nie mają gdzie iść. Nie stać ich ani na zakup, ani na wynajem mieszkania. Martwią się tym, co będzie po zakończeniu budowy. Czy będą mogli zostać, czy w pobliżu nie powstanie jakaś stacja benzynowa, czy ich dzieci nie wpadną pod samochód – to stale zadawane przez nich pytania. Ich niewielki kawałek ziemi położony jest kilkadziesiąt metrów od placu, na którym trwają prace. Nad ich domem będzie przebiegała estakada. Tuż przy niej widać opuszczone, jakby ucięte w pół poletka z czymś, co musiało być kiedyś szklarniami. Ale przylegające do nich działki wyglądają tak, jakby nadal były pielęgnowane, bo kto wie, może jeszcze uda się za to dostać pieniądze z odszkodowania.

- Tu więcej ludzi przybywa, niż ubywa - usłyszałem od innego z działkowiczów. - Każdy myśli, że mu zabiorą, oddadzą pieniądze. Ale tu wszystko będzie górą szło. Kto miał kupić, to wiedział wcześniej gdzie i zarobił.