Wojny błyskawiczne

<!** Image 1 align=left alt="Image 13989" >Kto wczoraj rano przeglądał gazety, równocześnie nasłuchując radia, mógł dostać ciężkiej schozofrenii. Gazety roztaczały katastroficzne wizje.

Oto jedna z nich, najbardziej plastyczna: „Putin rozpętuje wojnę! Prezydent Rosji gazrurką próbuje wyważyć z posad bryłę świata, (...) wywołał III wojnę światową. Tym razem pierwszą zaatakował Ukrainę. Zagroził bezpieczeństwu Polski oraz 10 innych krajów Europy. Użył broni XXI wieku - gazu, bez którego nie jest w stanie funkcjonować żadne państwo”.

Z radia natomiast mogliśmy już usłyszeć, że III wojna zakończona - koncerny gazowe dwóch zwaśnionych państw dogadały się co do warunków dostaw rosyjskiego gazu na Ukrainę i jego tranzytu przez Ukrainę do innych krajów Europy. „Obie strony twierdzą, że są zadowolone z ustalonych warunków” - podsumowują światowe agencje prasowe. III wojna światowa zakończyła się zatem szybciej niż najszybsza Blitzkrieg w historii. Za stołem obrad zasiedli wprawdzie biznesmeni, ale tak naprawdę to za sznurki pociągali najważniejsi politycy z Rosji i Ukrainy. Prawdą jest też to, że prezydent Putin buduje ostatnio swoją pozycję w świecie, a przede wszystkim w samej Rosji, metodą krótkich, lecz widowiskowych seansów strachu. Były już strachy na Lachy - związane z zakazem importu do Rosji produktów żywnościowych z Polski. Teraz obejrzeliśmy strachy na Ukraińców. A ponieważ Rusom - jak wynika z sondaży - taki Putin się generalnie podoba, na grożeniu gazrurką wojny błyskawiczne pewnie się nie skończą. Dobry sposób, by się ich nie bać, jest chyba tylko jeden: niezależność od Rosji pod każdym względem. I dlatego ten naftoport nad Bałtykiem to my sobie lepiej zbudujmy, nawet gdyby Rosjanie chcieli nam sprzedawać gaz i ropę za pół darmo.